طاق کلیـل

به‌معنای کُند. از قوس‌های مشهور ایرانی. قوسی کم‌خیز و سه‌قسمتی، با شکلی متفاوت از سایر قوس‌ها. قوس کَلیل به‌صورت چفد و طاق، در معماری ایران کاربرد داشته است. مشهورترین انواع قوس کَلیل، کَلیل پارتی (مربوط به دورۀ اشکانی)، و کَلیل آذری است. قوس کَلیل به‌سبب خیز کم، برای پوشش طبقات زیرین مناسب است؛ چرا که انحنای تاقِ مبتنی‌بر این قوس، آن‌قدر زیاد نیست که مزاحم تسطیح کف طبقۀ بالا شود.